Skip to content Skip to sidebar Skip to footer

Rzeżączka: objawy, przyczyny i leczenie u kobiet i mężczyzn

— Hania, czy to normalne, że mam dziwną wydzielinę i piecze mnie podczas sikania? — zapytała mnie koleżanka podczas wspólnej kawy w zeszłym tygodniu.

— A kiedy ostatnio robiłaś badania na choroby przenoszone drogą płciową? — odpowiedziałam pytaniem na pytanie.

— Eee… nigdy? Myślałam, że jak się nic nie dzieje, to znaczy, że wszystko ok.

I tutaj właśnie tkwi pies pogrzebany. Większość z nas ma dość powierzchowną wiedzę o chorobach przenoszonych drogą płciową, a rzeżączka to jedna z tych, które potrafią długo pozostawać w ukryciu.

Dzisiaj opowiem Wam wszystko, co powinniście wiedzieć o tej bakteryjnej infekcji – bez owijania w bawełnę, ale też bez niepotrzebnego straszenia. Odpowiedzialne podejście do seksu obejmuje nie tylko używanie prezerwatyw, ale także regularne badania i otwarte rozmowy z partnerami.

Czym jest rzeżączka i jakie bakterie dwoinki rzeżączki ją wywołują?

Rzeżączka to choroba przenoszona drogą płciową należąca do najczęstszych infekcji na świecie. Bakterie o nazwie Neisseria gonorrhoeae, zwane też dwoinką rzeżączki, są odpowiedzialne za to zakażenie.

Ta mała łajdaczka ma szczególne upodobanie do ciepłych i wilgotnych miejsc w naszym ciele, dlatego najchętniej zasiedla cewki moczowej, ale może też zagościć w gardło czy odbyt.

Co ciekawe, bakterie dwoinki rzeżączki ewoluują bardzo szybko i stają się coraz bardziej odporne na antybiotyki. WHO regularnie ostrzega, że mamy do czynienia z prawdziwą epidemią opornych szczepów rzeżączki.

To znaczy, że nie możemy bagatelizować tej infekcji – im szybciej ją zdiagnozujemy i wyleczymy, tym lepiej dla wszystkich. Mechanizm zakażenia może dojść przez przyczepianie się bakterii do komórek nabłonkowych błon śluzowych, gdzie zaczynają się namnażać, wywołując stan zapalny.

Jak można się zarazić rzeżączką i jakie są drogi które przenosić infekcję?

Najczęstszą drogą zakażenia rzeżączką jest kontakt seksualny – zarówno dopochwowy, jak i analny czy oralny. Rzeżączka nie wybiera, jest bardzo demokratyczna w swoich preferencjach.

Wystarcza jeden niezabezpieczony kontakt z osoby zakażonej, żeby bakterie znalazły sobie nowy dom.

Szczególnie podstępny jest seks oralny, bo wiele osób uważa go za „bezpieczniejszy”. Tymczasem rzeżączka może przenosić się z narządów płciowych do gardła i na odwrót.

Pamiętam, jak jedna z moich czytelniczek była zdziwiona, gdy okazało się, że ma rzeżączkowe zapalenia gardła, mimo że „tylko” uprawiała seks oralny z nowym partnerem. Warto wtedy pomyśleć także o zabezpieczaniu innych aktywności – gadżety analne wymagają szczególnej higieny i ostrożności.

Istnieje też ryzyko zakażenia z matki na noworodek podczas porodu – może to prowadzić do rzeżączkowe zapalenie spojówek. Dlatego tak ważne są badania przesiewowe u kobiet w ciąży.

Warto też pamiętać, że prezerwatywa to nadal najlepsza ochrona przed rzeżączką – skuteczność sięga około 95%, co czyni je naszym najlepszym sojusznikiem w walce z infekcjami.

Jakie są objawy rzeżączki u kobiet i jak przebiega zakażenie?

Tutaj zaczyna się frustrująca część – rzeżączka u kobiet często może przebiegać bezobjawowo lub z bardzo subtelnymi objawami, które łatwo zignorować.

Według danych CDC, nawet do 80% zakażonych kobiet może nie odczuwać żadnych dolegliwości. To dlatego moja koleżanka z początku artykułu tak długo nie wiedziała o swojej infekcji.

Kiedy objawy rzeżączki się pojawiają, najczęściej są to: nieprawidłowa wydzielina z pochwy (żółtawa lub zielonkawa, często o nieprzyjemnym zapachu), pieczenie podczas oddawania moczu, krwawienia między miesiączkami lub po stosunku, ból w podbrzuszu.

Niektóre kobiety opisują też uczucie dyskomfortu podczas seksu. Problem polega na tym, że te objawy można łatwo pomylić z innymi infekcjami, takimi jak kandydoza czy zapalenie cewki moczowej. W takich sytuacjach pomocne mogą być specjalne produkty dla niej, które wspierają naturalną równowagę intymną.

Dlatego tak ważne są regularne badania profilaktyczne – szczególnie jeśli zmieniamy partnerów seksualnych lub nasz partner miał kontakty seksualne z innymi osobami.

Jakie są objawy rzeżączki u mężczyzn i jak rozpoznać infekcję?

Mężczyźni mają w tej kwestii trochę więcej „szczęścia” – objawy rzeżączki u mężczyzn są zazwyczaj bardziej wyraziste i trudne do przeoczenia.

Najczęściej pojawia się ropna wydzielina z cewki moczowej, która może być naprawdę obfita. Jeden z moich znajomych opisywał to jako „jakby ktoś włączył kran, ale z bardzo nieprzyjemną zawartością”.

Towarzyszą temu silne pieczenie i ból podczas oddawania moczu – taki, który sprawia, że wizyta w toalecie staje się prawdziwą udręką.

Może też wystąpić obrzęk i zaczerwienienie wokół ujścia cewki moczowej u mężczyzn, a czasem nawet powiększenie jąder. W takich sytuacjach mężczyźni często rezygnują z jakiejkolwiek aktywności intymnej – nawet produkty dla niego mogą wtedy sprawiać dyskomfort.

Jednak około 10-15% mężczyzn rzeżączka również może przebiegać bezobjawowo, więc panowie też nie powinni czuć się bezpieczni tylko dlatego, że nic ich nie boli. Regularne badania to podstawa odpowiedzialnej aktywności seksualnej, niezależnie od płci.

Czy rzeżączka może zakażać gardło i jakie wywołać zapalenia

Tak, i to jest jedna z najbardziej podstępnych postaci tej infekcji. Rzeżączkowe zapalenie gardła bardzo często przebiega całkowicie bezobjawowy – można być nosicielem i nieświadomie zakażenie rzeżączką przenosić partnerów podczas seksu oralnego.

Kiedy objawy się pojawiają, mogą przypominać zwykłe przeziębienie: ból gardła, trudności w połykaniu, zaczerwienienie tylnej ściany gardła, czasem powiększone węzły chłonne szyjne.

Wiele osób bierze to za sezonową infekcję wirusową i leczy się domowymi sposobami, nie mając pojęcia o prawdziwej przyczynie dolegliwości.

Dlatego tak ważne jest szczere rozmawianie z lekarzem o swoim życiu seksualnym. Jeśli uprawiasz seks oralny, powiedz o tym podczas wizyty – to pomoże lekarzowi postawić właściwą diagnozę i zlecić odpowiednie badania. Warto też zadbać o higienę podczas takich aktywności – produkty dla par często zawierają składniki antybakteryjne.

Jak wygląda diagnostyka i leczenie rzeżączki w kierunku zakażenia?

Diagnostyka i leczenie rzeżączki opiera się na badaniach laboratoryjnych. Najczęściej wykonuje się wymaz z cewki moczowej, szyjki macicy u kobiet, gardła lub odbyt – w zależności od tego, gdzie podejrzewamy zakażenie.

Brzmi może nie najprzyjemniej, ale sama procedura jest szybka i tylko chwilowo nieprzyjemna.

Coraz częściej stosuje się też testy molekularne (PCR), które są bardzo precyzyjne i pozwalają wykryć nawet niewielkie ilości bakterii.

Można też wykonać posiew na podłożu hodowlanym, co dodatkowo pozwala sprawdzić wrażliwość bakterii na różne antybiotyki – bardzo przydatne w przypadku rzeżączki opornych szczepów.

Ważne jest też badanie moczu metodą PCR – to mniej inwazyjne rozwiązanie, szczególnie dla mężczyzn. Przed badaniem warto powstrzymać się od oddawania moczu przez około godzinę, żeby zwiększyć koncentrację ewentualnych bakterii w próbce.

Rzeżączka – leczenie i odpowiednie antybiotyki

Dobra wiadomość jest taka, że rzeżączka to infekcja bakteryjna, więc można ją skutecznie wyleczyć antybiotykami. Zła wiadomość – bakterie stają się coraz bardziej odporne, więc leczenie musi być precyzyjnie dobrane.

Obecnie standardem jest odpowiednie leczenie skojarzone, najczęściej zastrzyk ceftriaksonu domięśniowo plus azitromycyna doustnie. To dlatego, że rzeżączka często współwystępuje z chorobami wenerycznymi jak chlamydioza.

Leczenie rzeżączki polega na przyjmowaniu antybiotyków zgodnie ze schematem lekarskim, który może się różnić w zależności od lokalizacji zakażenia i oporności bakterii w danym regionie.

Kluczowe jest jednoczesne leczeniu rzeżączki wszystkich partnera seksualnego z ostatnich 60 dni – bez względu na to, czy mają objawy, czy nie. To może być trudna rozmowa, ale jest absolutnie niezbędna.

Pamiętam, jak jedna z moich czytelniczek opisywała, że czuła się jak detektyw, śledząc swoje ostatnie kontakty seksualne. Ale dzięki temu udało się przerwać łańcuch zakażeń. Podczas leczenia warto też zadbać o odpowiednią higienę intymną – produkty z drogerii erotycznej mogą wspierać proces rekonwalescencji.

Jakie powikłania rzeżączki może wywołać nieleczona infekcja?

Tutaj nie ma żartów – nieleczona rzeżączka może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. U kobiet może wywoływać zapalenie narządów miednicy mniejszej (PID), które z kolei może prowadzić do niepłodność, ciąż pozamacicznych czy przewlekłych bólów miednicy.

To nie są statystyki, to rzeczywiste problemy, z którymi borykają się tysiące kobiet.

U mężczyzn nieleczona rzeżączka może prowadzić do powikłań jak zapalenie najądrzy, przewlekłe rzeżączkowego zapalenia gruczołu krokowego czy zwężenia cewki moczowej. W skrajnych przypadkach może też wystąpić niepłodność.

Istnieje też ryzyko rozsiane zakażenie rzeżączkowe, które może atakować stavy, serce czy nawet mózg. To na szczęście rzadkie, ale bardzo poważne powikłania rzeżączki.

U noworodków zakażonych podczas porodu może wystąpić rzeżączkowe zapalenie spojówek, które bez leczenia może prowadzić do ślepoty. Dlatego tak ważne są badania u kobiet w ciąży i odpowiednia profilaktyka u rzeżączki u noworodków.

Czy można całkowicie wyleczyć rzeżączką i osiągnąć wyleczenie rzeżączki?

Tak, rzeżączka jest całkowicie uleczalna – pod warunkiem, że zastosujemy odpowiednie leczenie i będziemy przestrzegać zaleceń lekarza. Skuteczność prawidłowo prowadzonej terapii antybiotykowej sięga ponad 95%, co są bardzo dobre wyniki.

Kluczowe jest dokończenie pełnego cyklu antybiotyki, nawet jeśli objawy ustąpią wcześniej. Przerwanie leczenia rzeżączki polega na zastosowaniu pełnego schematu może prowadzić do rozwoju opornych szczepów bakterii.

Po zakończeniu terapii warto wykonać badania kontrolne – zazwyczaj po 1-2 tygodniach od zakończenia leczenia.

Ważne jest też to, że wyleczenie rzeżączki nie daje odporności – można się zarazić ponownie. Dlatego tak istotne jest leczenie wszystkich partnerów i stosowanie prezerwatyw w przyszłych kontaktach.

Myślcie o tym jak o szczepieniu na grypę – fakt, że raz przeszliście chorobę, nie oznacza, że jesteście bezpieczni na zawsze.

Jak zapobiegać zakażeniu rzeżączką i używać prezerwatywa?

Profilaktyka to podstawa, a najskuteczniejszym sposobem ochrony przed rzeżączką pozostaje konsekwentne stosowanie prezerwatyw podczas wszystkich kontaktów seksualnych – dopochwowych, analnych i oralnych.

Tak, również podczas seksu oralnego warto używać prezerwatyw lub chust ochronnych.

Ograniczenie liczby partnerów seksualnych też zmniejsza ryzyko zakażenia, ale nie eliminuje go całkowicie. Ważniejsze od liczby partnerów jest ich sprawdzenie – szczera rozmowa o ostatnich badaniach i ewentualnych infekcjach to podstawa odpowiedzialnego seksu.

Regulne badania przesiewowe to absolutna podstawa, szczególnie jeśli jesteś aktywny seksualnie z więcej niż jednym partnerem.

CDC zaleca coroczne badania dla wszystkich aktywnych seksualnie kobiet pierwsze badania poniżej 25 roku życia oraz starszych kobiet z czynnikami ryzyka. Mężczyźni mający seks z mężczyznami powinni badać się częściej – nawet co 3-6 miesięcy.

I pamiętajcie – edukacja seksualna to nie tylko nasza sprawa, ale też odpowiedzialność wobec naszych partnerów. Warto też zwrócić uwagę na odpowiednią higienę i używanie lubrykantów na bazie wody, które nie zakłócają naturalnej flory bakteryjnej.

Rzeżączka to choroba, której można skutecznie zapobiegać, leczyć i którą można całkowicie wyleczyć. Najważniejsze to nie wstydzić się swojej seksualności, regularnie się badać i szczerze rozmawiać z partnerami o zdrowiu seksualnym.

Pamiętajcie – dbanie o swoje zdrowie seksualne to przejaw dojrzałości i szacunku do siebie oraz swoich partnerów. A jeśli macie jakiekolwiek objawy, które was niepokoją – nie zwlekajcie z wizytą u lekarza.

Wasze zdrowie jest najważniejsze, a leczenie rzeżączki to naprawdę żaden wstyd.

Najczęściej zadawane pytania o rzeżączkę

Czy można mieć rzeżączkę i nie wiedzieć o tym przez długi czas?

Tak, szczególnie u kobiet rzeżączka często przebiega bezobjawowo nawet przez wiele miesięcy. Do 80% rzeżączki u kobiet i mężczyzn nie odczuwa żadnych objawów, dlatego tak ważne są regularne badania przesiewowe. U mężczyzn objawy rzeżączki są zazwyczaj bardziej wyraziste, ale również około 10-15% może nie mieć dolegliwości.

Ile kosztuje diagnostyka i leczenie rzeżączki i gdzie je zrobić?

Badania na rzeżączką można wykonać w publicznych poradniach dermatologicznych, ginekologicznych lub urologicznych na NFZ. Prywatnie koszt wynosi zazwyczaj 80-150 zł za test PCR. Wiele miast oferuje też bezpłatne punkty konsultacyjno-diagnostyczne ds. HIV i choroby przenoszone drogą płciową.

Czy prezerwatywy w 100% chronią przed rzeżączką i kiłą?

Prezerwatywa są bardzo skuteczne w ochronie przed rzeżączką (około 95% skuteczności), ale nie dają 100% gwarancji. Ważne jest prawidłowe stosowanie prezerwatyw podczas wszystkich kontaktów seksualnych, włączając seks oralny i analny. Dodatkową ochronę daje ograniczenie liczby partnerów i regularne badania na kiła i inne infekcje.

Jak długo trwa leczenie rzeżączki i 14 dni od momentu zakażenia?

Leczenie rzeżączki zazwyczaj trwa 1-7 dni, w zależności od zastosowanego schematu antybiotykowego. Do aktywności seksualnej można wrócić dopiero po zakończeniu pełnego cyklu leczenia u wszystkich partnerów i po uzyskaniu negatywnych wyników badań kontrolnych. Pierwsze objawy mogą pojawić się od 2 do 14 dni od momentu zakażenia.

Czy rzeżączka może wpłynąć na płodność i wywołać zapalenia wątroby typu b?

Nieleczona rzeżączka może prowadzić do poważnych powikłań płodności zarówno u kobiet i u mężczyzn. U kobiet może prowadzić do zapalenie narządów miednicy mniejszej i zablokowania jajowodów, co utrudnia zajście w ciążę. U mężczyzn może wywoływać zapalenie najądrzy i wpłynąć na jakość nasienia. Rzeżączka nie wywołuje zapalenia wątroby typu b – to oddzielne zakażenie wirusowe.

Czy można zarazić się rzeżączką z publicznej toalety lub przez odbytnica?

To mit – rzeżączka nie przenosić się przez kontakt z deską sedesową, ręcznikami czy wodą w basenie. Bakterie dwoinki rzeżączki są bardzo delikatne i szybko giną poza organizmem człowieka. Jedyną drogą zakażenia może dojść przez bezpośredni kontakt seksualny z zakażoną osobą, w tym przez odbytnica podczas seksu analnego, lub przeniesienie z matki na dziecko podczas porodu.

Czy masz 18 lat?

Wchodząc na stronę akceptujesz regulamin oraz politykę prywatności.